Το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα χρονικό των ανθρώπων της περιοχής του Κιλκίς που συμμετείχαν στο "έπος της Αντίστασης 1941-44". Ο Κόλιας Αμοιρίδης, γεννημένος στο Καραουργάν, έφτασε ως πρόσφυγας στην Μεγάλη Βρύση.

Οι κάτοικοι της Μεγάλης Βρύσης, μαζί τους και ο Κόλιας Αμοιρίδης, έζησαν τις μεγάλες στιγμές της Εθνικής Αντίστασης και μοιράστηκαν τις ελπίδες και τα όνειρα που αυτή γέννησε. Ο συγγραφέας, ενώ ξετυλίγει την ιστορία της Εθνικής Αντίστασης και των αγώνων του Δημοκρατικού Στρατού, επιμένει να μας θυμίζει την ιδιαίτερη προσωπικότητα του καθενός και της καθεμιάς χωριστά. Καμιά διάσταση της ζωής των ανθρώπων δεν περιφρονείται και δεν απαξιώνεται στην αφήγηση. Τα έθιμα, οι συνήθειες, οι τρόποι δράσεις τους, τα χαρακτηριστικά τους στην καθημερινή ζωή, ο τρόπος σκέψης τους, το πώς αντιδρούσαν στην αδικία, τα κίνητρα που τους ωθούσαν στην μια επιλογή ή στην άλλη.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο συγγραφέας: "Ποτέ δεν φανταστήκαμε πως τα ιδανικά που πιστεύαμε μπορούσαν κάποτε να διαβρωθούν στη συνείδησή μας εξαιτίας της εκάστοτε ηγεσίας. Δεύτερη φωνή δεν υπήρχε. Και το παράξενο είναι ότι όταν οι κομμουνιστές απαλλάχτηκαν από τις παρωπίδες, τότε χιλιάδες από αυτούς βρέθηκαν έξω από το κόμμα διαγραμμένοι και χαρακτηρισμένοι".

Ο ίδιος διευκρινίζει με απόλυτη ειλικρίνεια πως δεν αποτελεί πρόθεσή του να αποτελέσουν ιστορία τα γραφόμενά του. Κίνητρο συγγραφής υπήρξε η διάσωση της μνήμης στις επόμενες γενιές των ανθρώπων της εποχής του, που "ήταν απλοί άνθρωποι που με όλο τους το είναι λαχταρούσαν μια κανονική ζωή και γι\' αυτό βρέθηκαν να διάγουν ζωή εντελώς αλλιώτικη -παράτολμη και συχνά τραγική".

Ο Γιώργος Τσιάκαλος στον πολύ εύστοχο πρόλογο του βιβλίου, αναφερόμενος στην πολύχρονη παραμονή του Αμοιρίδη στο εξωτερικό ως πολιτικός πρόσφυγας, σημειώνει πως η "ποθητή πατρίδα θα έχει την ευκαιρία να κτιστεί όσον καιρό οι άνθρωποι γνωρίζουμε ότι το εγχείρημα για την οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου, είναι δικό μας, κι ότι αυτό είναι εκείνο που δίνει νόημα στη ζωή μας και καταξιώνει την ύπαρξή μας."